DWDD: Antoine Bodar wordt doorgedraaid…

Debat: Vaticaanknecht Antoine Bodar vs. advcaat Jan Boone
‘De Wereld Draait Door’ – 14 februari 2011
Door: Ton Leerschool – Survivors Voice Europe

Voor wie het gemist heeft, hier is de link

Wat een geniale opening van het debat door Jan Boone!
Op de vraag wat het jongetje van 8/9jaar vond van het misbruik antwoord deze:
“…dat het zo’n pijn deed aan zijn kont…”
Met het aanhalen van die paar simpele woorden zet Jan Boone de stemming voor het debat precies neer waar die hoort:
Geen bullshit, geen ontwijken, geen gedraai, geen huichelachtige glijerij…een kind is pijn gedaan!
Eerst lichamelijk en in de gevolgen geestelijk.
Tekenend voor de wereldwijd duizenden vernietigde levens die de lustende, verkrachtende, priesters achter zich hebben gelaten.

Bodar probeert te pareren met de al ontelbare malen opgegraven quote van een misselijkmakende pedofiel in het programma bij Kees Postema. Dit moest de tijdgeest documenteren waarin de priesters tot zedenmisdadigers werden en dat moest begrip bij ons opwekken?!?
Kotsmissellijk werd ik ervan en met mij veel van de toeschouwers én Jan Mulders in de studio.

Nou ben ik helemaal geen fan van Jan Mulders. Ik vind zijn sarcasme dikwijls flauw, narcistisch en vergezocht, maar hier liet hij zich van zijn beste kant zien: zichtbaar geraakt! Hij valt naamgenoot Boone bij en deelt rake klappen uit aan Bodar die in de touwen hangt…
Niets is meer over van die arrogante, verkilde, mediageile Bodar die zijn goedgevulde stoel in Rome even inruilde met een koud, hard, strafbankje van de DWDD studio.

Stotterend, stamelend probeert hij ons te overtuigen van “context”, “tijdgeest”, “afglijdende moraal in die periode”…
Fout meneer Bodar! Fout, heel erg fout, er klopt namelijk helemaal niets van!
Ten eerste zijn pedofiele priesters al lang voor de seksuele revolutie begonnen hun vleselijke lusten op kinderen bot te vieren; lees daar de geschiedenis maar eens op na. Ten tweede, als het al zo geweest was, geeft dat de kerk nog niet de verontschuldiging voor het mishandelen en misbruiken van aan hen door beminde gelovigen toevertrouwde kinderen!

Natuurlijk moet het recht zege vieren, zoals Bodar over zijn woorden struikelend steeds maar weer herhaald…
Maar daar gaat deze kerk niet voor zorgen, dat zullen mensen als Jan Boone moeten doen, want de kerk doet het niet uit zichzelf.
Nee, volgens Bodar wordt “dat nu onderzocht” en “een leven is niet in geld uit te drukken”.
Er is nog geen schijn van een gebaar gemaakt door de kerk in de richting van de slachtoffers!
Als er geen mensen als Boone waren kregen we de kerk nooit op zijn knieën…
Vergeving vragen staat gelijk aan een schuldbekentenis, waarom zou je anders vergeving vragen als je geen schuld hebt aan waar je van beschuldigd wordt, maar daarna komt…bij de katholieke kerk? Helemaal niks!
En Boone weet dat en verdoet geen tijd meer aan mooie advocatenpraatjes. Hij knalt het Bodar keihard voor z’n kop; zo, dat mag hij mee naar Rome nemen als hij daar nog welkom is tenminste.

Bodar zwiert en zwalkt over de discussietafel en laat zich uitspraken ontlokken die hij nog wel even bij de heilige vader uit zal moeten gaan leggen. Zo classificeert hij collega Simonis, Ohne Rücksicht auf Verluste, als “onhandige” en “niet slimme” prater; en staat hij, naar zijn zeggen, nog steeds vierkant “achter zijn gemeenschap met Christus, maar niet achter het instituut (Vaticaan) dat zich aan het misbruik schuldig gemaakt heeft”.
Jij hebt helemaal niks van die eenvoudige timmerman uit Galilea, Antoine, en je kan die staf en mijter wel vergeten: dat wordt de roe!

Mijn held in dit debat is Boone. Na de opening had ik al mijn geld al op hem gezet en hij wint, met een paar rake klappen van een van frust bibberende Bodar. Toen die ook nog even liet merken hoezeer hij genoeg heeft van die verschrikkelijke journalisten die maar doorgaan artikelen in het NRC te schrijven (gefeliciteerd Joep), die maar “…dóór blijven gaan; dat ze toch alles in één keer op tafel gooien…” was het gevecht beslist: K.O.!

Nee, meneer Bodar, die rol van openbaring was weggelegd voor het instituut waar u zo langzamerhand behoorlijk last van begint te krijgen. Dat had de katholieke kerk al jaren geleden moeten doen! Dan waren de kerken nu voller en het respect van de mensen binnen en buiten de kerk nu heel wat hoger geweest, dat had jullie vege kerklijf nog weleens kunnen redden. Nu zijn jullie alleen voor radelozen en voor de verdoemenis benauwden nog “geloofwaardig”. En ik gebruik dat woord heel bewust: jullie zijn het geloof van de mensen niet meer waardig.

Wij geloven jullie gedraai niet meer; wij hebben geen greintje vertrouwen in jullie zelf-ingestelde commissies, wij vestigen onze hoop op heling allang niet meer op een zichzelf zuiverende kerk. Die kerk die komt er niet…niet vanzelf tenminste…daarvoor zijn de heren in Rome teveel gehecht aan hun warme zachte stoeltjes dicht bij het pauselijk vuur waar zij hun rood-geslofte voetjes kunnen warmen.

Meermalen beleed u schuld in het debat, meneer Bodar, direct of indirect.
Op een schuldbelijdenis hoort een absolutie te volgen, volgens goede kerkelijke tradities.
Alleen moet deze keer de absolutie komen van de slachtoffers…en die hebben al een leven lang last van wat ze aangedaan is en nog steeds wordt aangedaan door de leugens, de tijd trekkerij, de commissies, én…van die huichelachtige schuldbelijdenissen.
Wat denkt u, meneer Bodar, dat komt wel goed?

Advocaat Jan Boone zal het druk krijgen de komende tijd denk ik (en hoop ik voor hem), want hij heeft laten zien te begrijpen waar het hier in essentie om gaat en deelt de verontwaardiging die wij slachtoffers al jarenlang voelen en die ons voedt en sterkt deze strijd niet zomaar op te geven. Het gaat om duizenden kinderen die verminkt zijn en kinderlevens die vernietigt zijn…niet om een paar duizend oude mannen en vrouwen die zitten zeuren!

Bodar wordt doorgedraaid…absoluut onverkoopbaar product…de houdbaarheidsdatum allang overschreden!